Perfect Day

Znacie książki Romy Hausmann? W ubiegłym roku autorka zawładnęła rynkiem wydawniczym swoim świetnie napisanym debiutem. Jak było przy "Perfect day"? Od kilkunastu lat w okolicy Berlina giną małe dzieci a konkretnie dziewczynki. Do ich zwłok prowadzą czerwone wstążki. Policja nie może trafić na jakikolwiek trop, jednak pewnego wieczoru na oczach córki Ann zostaje aresztowany profesor filozofii Walter Lesniak. Ma postawiony zarzut dziesięciokrotnego zabójstwa. Jego córka nie wierzy,że jej ojciec mógłby dopuścić się tych morderstw. Niestety nikt nie wierzy w niewinność Waltera. Dziewczyna postanawia na własną rękę rozwikłać zagadkę zabójstw i jednocześnie dowieść niewinności ojca. Po świetnym "Ukochanym dziecku" nie zastanawiałam się ani chwili nad przeczytaniem tej książki. Rzadko kiedy sam debiut przekonuje mnie by sięgać po kolejne powieści w ciemno. Czy "Perfect day" przeskoczył poprzeczkę, która była wysoko postawiona po tak dobrym debiucie? Tak i nie. Mam mieszane uczucia po przeczytaniu. Jest to dobry thriller,nie mogę zaprzeczyć. Autorka pisze specyficznym stylem, który nie będzie odpowiadał każdemu. Dużo zawiłości i pobocznych wątków. Gdy sięgniemy po tą książkę musimy się w nią zaangażować by nie pogubić się w fabułę. Niestety początek był dla mnie niesamowicie nużący, byłam zdziwiona ponieważ przy pierwszej książce autorki nie miałam aż takiego problemu z zaangażowaniem się w historię. Przez fakt,że nie mogłam zagłębić się w tą historię tak jak chciałam, czytałam ją bardzo długo. Żałuję,że tak zniechęciłam się na początku bo później nie mogłam zwolnić z czytaniem. Akcja tak nabrała tempa a ja nie widziałam w którą stronę to wszystko zmierza. Historia przedstawiona jest z perspektywy Anny, która przeplatana jest wywiadem mordercy z dziennikarzem. Taki zwrot w powieści podsyca ciekawość czytelnika. Mimo dużej ilości bohaterów nie pogubiłam się tak to mam w zwyczaju co jest bardzo na plus. "Perfect day" jest godną uwagi powieścią ale bądźcie uzbrojeni w odrobinę cierpliwości na początkowe strony książki. Zdecydowanie poleciłabym tą książkę osobom,które lubią mocne, trzymające w napięciu thrillery o mrocznym klimacie.

,,Jestem córką domniemanego mordercy, który przez ostatnie trzynaście lat rzekomo uprowadził i zabił dziewięć małych dziewczynek. " To książka, która należy do nietypowych powieści. Mamy tutaj przeskoki w czasie, jakby kartki z pamiętnika zaginionych dziewczynek i wspomnienia głównej bohaterki. Początkowo ciężko jest zrozumieć o co chodzi, gdyż czytamy o morderstwach, zaginieniach i relacji między ojcem z córką. Ona wielokrotnie podkreśla, że kiedyś on stawał po jej stronie i ratował ją z opresji. Jest mu za to bardzo wdzięczna. Następnie podkreśla, że nie wierzy w jego winę, gdyż dla niej zawsze był dobry. Wiemy też, że i ona zrobi dla niego wszystko. My sami musimy osądzić czy ona jest dobra czy zła i wniosek nasuwa się sam. Ojciec uczy ją pewnych rzeczy, zabiera w różne miejsca. Ona wie, że jest dobrym człowiekiem. Nie znamy zbyt wielu zdarzeń, które to potwierdzają, lecz jeśli o jakichś czytamy, to często mamy mieszane uczucia. Ja miałam trzy różne wersje wydarzeń i jedna mi się sprawdziła. Z pewnością trzeba zwracać uwagę na pewne szczegóły, gdyż autor daje nam odpowiedzi na nasze pytania, ale są one umiejętnie ukryte. Jego córka nie wierzy, by osoba, która jest dla niej całym światem była zdolna do tak okrutnych rzeczy. Spodobało mi się to, że sama rozpoczyna swoje śledztwo, aczkolwiek da nam ono wiele smutnych emocji. Końcówka książki jest niezła, wszystko się wyjaśniło, lecz w nas nadal pozostaje niepokój. Prawdopodobnie wchodząc w myśli osoby, która mordowała zdajemy sobie sprawę, że niekiedy samym powodem robienia złych rzeczy jest zwykła ludzka ciekawość. Niejeden określi to jako miano psychopatycznych myśli, będzie to roztrząsał, poszukiwał zaburzeń w przeszłości, badał dzieciństwo, a tu odpowiedź będzie banalnie prosta. Ta książka bardzo przypomina tą, którą sama kilka lat temu napisałam. Być może dlatego nie wywołała we mnie strachu, a jedynie niepokój. Nie mniej jednak rodzice powinni zrobić wszystko, by pilnować swoje dzieci bez względu na to ile mają lat. Uważajcie, bo ta książka bardzo wciąga. To thriller z dużym podkreśleniem psychologicznego problemu. Na pewno każdemu się spodoba:-)

Z twórczością Romy Hausmann miałam przyjemność się poznać podczas czytania jej debiutu „Ukochane dziecko”. Już wtedy wiedziałam, że będę musiała sięgąć po każdą z jej książek. „Perfect day” to książka, która zapewnia czytelnikowi ogromną dawkę emocji i wiele szokujących zwrotów akcji wbijających w fotel. Teoretycznie od samego początku znamy mordercę, ale czy aby na pewno? Determinacja Ann, aby udowodnić, że jej ojciec jest niewinny jest godna podziwu. Wraz z dziewczyną próbujemy rozwikłać zagadkę wstążek i strona za stroną doznajemy coraz to większego szoku. Cała fabuła została bardzo dobrze przemyślana i dopracowana. Chociaż muszę się doczepić do zbyt dużej ilość zbiegów okoliczności, które przytrafiały się naszej głównej bohaterce. Wypadło to dość mało realistycznie przez to historia momentami wydawała się dość naciągana. Niemniej jednak i tak całościowo jest to bardzo dobry thriller, w którym uczucie mroku i niepokoju wylewają się z kartek, aby otulić czytelnika. Główna tematyka porwań i zabijania małych dziewczynek była dla mnie ciężka. Niejednokrotnie zastanawiałam się jaką trzeba być bestią, aby posunąć się do takiego czynu, a przecież dobrze wiemy, że takie sytuacje mają miejsce nie tylko w książce. Ogromny plusem jest fakt, że czytelnik jest tutaj wodzony za nos do samego końca. W pewnym monecie nie wiemy już komu możemy ufać, a komu nie. Zapiski rozmów osadzonego zabójcy z mężczyzną powodują w głowie czytelnika jeszcze większy mętlik. Można jedynie podejrzewać, że to ojciec Ann rozmawiając o popełnionych zbrodniach opisuje swoje emocje, a także zastanawia się nad granicami zła. Kim jest rozmówca? O tym musicie przekonać się sami. Tak naprawdę ten thriller ma w sobie wszystko co kocham w tym gatunku - dobrych bohaterów, uczucie niepokoju i mroku, a także zagadkę, która szokuje. Nie pozostaje mi nic innego jak tylko zachęcić Was do przeczytania „Perfect day”.