Po tamtej stronie chmur

Twórczość Tomasza Betchera śledzę od samego początku i autor każdorazowo udowadnia, że potrafi pisać z olbrzymią wnikliwością i empatią, szczególnie o jednostkach z różnych powodów odrzuconych przez społeczeństwo. Tym razem autor idzie jednak dalej potwierdzając, że nie tylko w literaturze obyczajowej potrafi się znakomicie odnaleźć. Z pierwszego tomu trylogii „Po tamtej stronie” wyłania się bowiem obraz wielowątkowej powieści sięgającej okresu drugiej wojny światowej i współczesności. I w obu tych przestrzeniach czasowych autor snuje historię równie barwną z bohaterami kreowanymi na zasadzie kontrastu, z których żaden jednak nie jest idealny. Niezwykle realistycznie i z olbrzymim wyczuciem maluje splamiony krwią obraz wojennej bezwzględności i okrucieństwa, przerywającego życie wchodzących w dorosłość braci, których różni wszystko, a łączy miłość do latania. Ta podróż w przeszłość jest najbardziej emocjonującym wątkiem pierwszej części, którego rozwinięcia nie mogę się doczekać. Współczesna historia dwóch sióstr o równie odmiennych charakterach zdaje się mniej zaakcentowana, sygnalizując jednak intrygujące i nieoczywiste rozwinięcie. Bo nie tylko postacie Wiktorii, obieżyświatki łamiącej męskie serca i rozczarowanej życiem Magdy z problemem alkoholowym, ale i ich wiekowego dziadka budzą ogromną ciekawość. Czy to właśnie jego osoba okaże się styczną obu historii, łącząc przeszłość z teraźniejszością? To emocjonujące rozpoczęcie trylogii obyczajowej zabierającej w podróż od współczesności do okresu wojennego i podrywającej z ziemi w podniebne przestworza od początku skradło moje serce. Bo pisząc o pozornie przyziemnych sprawach, ludzkich pragnieniach i lękach, Tomasz Betcher wplata w nie rodzinną tajemnicę intrygując od pierwszej do ostatniej strony.