Szyfr magii

Czy można się zakochać w książce? Otóż TAK! Gdy dostałam „Szyfr magii” od Izy Piorun byłam zakochana najpierw w okładce, no ale wiadomo. Nie zawsze wygląd opakowania = temu co w środku. Niemniej nie zawiodłam się. Na początku ciężko było mi się wdrożyć. Przeskoki z jednego gatunku w drugi nie zawsze są łatwe, ale nie oszukujmy się, czytam dużo i kocham to robić, więc zakasałam rękawy i… przepadłam. Szyfr magii to historia nie tylko magiczna ale również mocno otulona romansem. Pięknym romansem. Jak przeważnie kręcę nosem na (częste niestety) kiczowate sceny miłosne, tak tutaj autorka poradziła sobie baaardzo dobrze! Znacie mnie już trochę i wiecie, że wolę jak trup ściele się gęsto niż łzy i pocałunki przeplatają się na łamach książek, ale tutaj… no przyznaję. Izabelo, kupiłaś mnie. Oczywiście jak w każdej książce możemy znaleźć jakieś niedopatrzenia czy omyłki, chociaż ja sama na ten moment żadnych nie mogę sobie przypomnieć. Tak dobrze się przy niej bawiłam, że cóż mogę rzec? Bardzo dobra historia. Nutka tajemnicy i ciekawy zamysł sprawiły, że nie mogę się doczekać kontynuacji!

Książka zaczyna się znajomo. Ona ma już dość swojej pracy, męża i życia w dużym mieście. Dlatego ucieka do małej wioski, gdzieś na odludzie, gdzie znajduje miłość. Ale… Ale tym razem jest inaczej. Alicja ucieka co prawda od męża i pracy na wieś, do domku jej babci, która już nie żyje. Chce poczuć się jak kiedyś. Na miejscu klucze do domku przekazuje Sam. Mężczyzna irytuje ją, ale czuje się z nim dobrze, czemu sama się dziwi. "Był mo¬men¬ta¬mi iry¬tu¬ją¬cy, to praw¬da, ale w dziw¬ny spo¬sób ufa¬łam mu i czu¬łam się przy nim bez¬piecz¬nie." I co jest innego tutaj? Czuje się od początku pewną magię, chociaż nikt nie rzuca czarów i zaklęć. Zarówno Alicji, jak i mi wydawało się, że Sam nie był przypadkowym mężczyzną, który miał klucze do domku jej babci. Po przyjeździe kobieta zastała odnowiony dom i pełną lodówką. Wydaje się, że Sam dba o naszą bohaterkę. Pytanie tylko dlaczego. Wtedy Alicja przypomina sobie opowieści babci o czarach, innych światach, kluczach i ich strażnikach. Kim tak naprawdę jest Sam? I co jeszcze odkryje młoda kobieta w Starych Łąkach? Przekonacie się sami. Są debiuty lepsze i gorsze. A jaki był „Szyfr magii”? Według mnie bardzo udany. Książka nie jest cienka, ale jest z gatunku tych, co strony same przekładają się. Posiada elementy magiczne, mroczne i niebezpieczne, ale również zabawne. Bardzo podoba mi się klimat tej powieści. Jest magiczny i zarazem sielski. Łąki, ogrody, uczynni sąsiedzi i dość daleko sklepy i cały miejski zgiełk. No i on – Sam, przystojny i tajemniczy mężczyzna, który czuje mięte przez rumianek do Alicji. Wszystko to sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko i z dużym zainteresowaniem. Autorka wspaniale wykreowała nie tylko głównych bohaterów, ale również drugoplanowych. Opis przyrody powoduje, że czytelnik przenosi się na Stare Łąki. Książka posiada również ciekawe zwroty akcji i zakończenie, które sprawia, ze ma się ochotę sięgnąć po kolejną cześć.

To miłość jest prawdziwą magią. Po książkę Izabeli Piorun sięgnęłam zachęcona opisem fabuły zamieszczonym na tylnej okładce. Chwilę później zaczęłam szukać informacji o autorce powieści i dowidziałam się, że pierwotnie historia miała nosić tytuł Klucz i po jej przeczytaniu zrozumiałam dlaczego. Zapraszam na recenzję Szyfru magii ❤️ Alicja niedawno się rozwiodła i chce zacząć życie od nowa. Pod wpływem impulsu postanawia zamieszkać w domu swojej ukochanej babci z którą w dzieciństwie łączyła ją silna więź. Już pierwszego dnia swego pobytu w małej osadzie o nazwie Stare Łąki poznaje przystojnego i tajemniczego Samuela. Jeszcze dziwniejszym wydaje się fakt ,że mężczyzna wydawał się wyczekiwać jej przybycia. Jak rozwinie się znajomość Ali i Sama? Kim jest chłopak? Jakie sekrety kryją się w przeszłości kobiety? I kim są nieznani nikomu Strażnicy lasu? Przeczytałam w swoim życiu wiele książek fantasy. Jedne mnie zachwyciły, inne okazały się przewidywalne, jeszcze inne zwyczajnie rozczarowały. Szyfr -na szczęście zalicza się do pierwszej grupy. Zacznijmy od tego co podobało mi się najbardziej. Klimat wykreowany przez autorkę jest doprawdy niesamowity. Sielska wieś jaką z pozoru wydają się Stare Łąki otoczona lasem niemal zaprasza do tego by się w niej zatrzymać. Za to las z nią graniczący.. cóż przypominał ten Zakazany z powieści o Harry'm Potterze. Przede wszystkim na uwagę zasługują bohaterowie tej niezwykłej powieści. Czytając o Samuelu miałam przed oczami Chrisa Hemswortha- którego zresztą uwielbiam. Alicja zaś przywodziła mi na myśl Katherine Zetę -Jones z nieco innym odcieniem włosów. Prócz atrakcyjnego wyglądu postaci mają wyraziste charaktery i są bardzo autentyczne W tej fabule nie ma miejsca na nudę ,choć napięcie jest budowane bardzo powoli , stopniowo, a do połowy książki czytelnik odnosi wrażenie, że nadal jest w punkcie wyjścia i nie tak naprawdę nic nie wie. Dużym atutem jest również lekkość pióra pani Izy. Rozdziały uciekają same ,zaś kolejne strony zaskakują coraz bardziej. Czy walka o własne szczęście w konfrontacji z Przeznaczeniem ma szansę powodzenia? Nie mogę Wam zdradzić zbyt wielu szczegółów, niestety, wszystko dlatego, że warto poznać tę historię i tak jak ja przepaść z kretesem. Czytanie było prawdziwą ucztą dla zmysłów i bardzo pobudza wyobraźnię. Zakończenie za to sprawiło, że miałam ochotę jęknąć Ale jak to? To już? W takim momencie? Zupełnie jakbym oglądała ulubiony serial i musiała czekać przez rok na premierę kolejnego sezonu. Takie to było dobre ☺️ Jednym słowem -polecam całym swoim czytelniczym sercem i z niecierpliwością wypatruję ciągu dalszego ❤️