Ukochane dziecko

Książka „Ukochane dziecko” to niesamowicie wciągający thriller i z totalnie nieprzewidywalną i bardzo zaskakującą fabułą. Autorce udało się od początku wciągnąć mnie w fabułę. Już pierwsze rozdziały sprawiły, że moja ciekawość urosła do sporych rozmiarów. I wraz z zagłębianiem się w lekturę w ogóle nie malała, tylko rosła jeszcze bardziej. Tu nie ma oczywistych epizodów czy dających się przewidzieć wydarzeń. Fabuła jest nietypowa i mnie ta książka cały czas zaskakiwała. Do tego wszystkiego, przez cały czas towarzyszyła mi cała paleta emocji, poruszyła mnie ta książka. I jeszcze to, co bardzo ważne, w ogóle nie udało mi się domyślić zakończenia. Jestem ciągle pod dużym wrażeniem i na pewno długo o niej nie zapomnę. Was bardzo mocno zachęcam do sięgnięcia po „Ukochane dziecko”.

„Ukochane dziecko” to ciężka i wymagająca lektura. Trudno jest nawet ją porządnie streścić, bo czytelnik przez dłuższy czas wie, że nic nie wie. Zaczynamy od tego, że kobieta z nastoletnią córką ulegają wypadkowi samochodowemu, znajdują się w szpitalu i pracownicy próbują ustalić więcej szczegółów na ich temat. Dziewczynka, Hannah, mówi zagadkami, jej matka jest nieprzytomna, nie wiadomo z kim się skontaktować… Czytelnik również musi pracować w pocie czoła, żeby te wszystkie roztrzaskane kawałki fabuły poskładać w całość. Dla mnie była to praca żmudna i niesatysfakcjonująca. Dzieje się tutaj jakieś szaleństwo – narracja co rusz przechodzi do innego bohatera, przeszłość miesza się z teraźniejszością, z Hannah naprawdę ciężko cokolwiek wyciągnąć, inna postać, którą poznaliśmy okazuje się wcale nie być tym, za kogo ją uważaliśmy itd. Do tego niektórzy bohaterowie są tak zarozumiali, że ciężko przełknąć ich zachowanie. Nikogo nie byłam w stanie polubić, a z czasem można się w ilości postaci po prostu pogubić. Miałam wrażenie, że pomysł jest prosty, ale autorka wywróciła wszystko do góry nogami tylko by go uatrakcyjnić i cóż… przesadziła. Odbiór dodatkowo utrudniał audiobook wypełniony różnymi odgłosami i czytany przez lektorkę w bardzo teatralny sposób. Doceniam, ile pracy zostało włożone w takiego typu nagranie... pewnie zabrzmi to niewdzięcznie, ale jednocześnie słuchanie bardzo mnie irytowało. Z treścią zapoznawałam się na dworze w drodze do pracy i przez cały czas miałam wrażenie, że odbieram jeszcze więcej zakłóceń z zewnątrz niż ma to miejsce zazwyczaj. Lektorka czasem krzyczała ni z tego ni z owego, czego też bardzo nie lubię. Rozumiem czytelników, którzy byli zachwyceni. „Ukochane dziecko” wyróżnia się swoją oryginalną formą podania, to nie jest kolejny thriller z rzędu. Dla mnie niestety okazał się przekombinowany. To co miało trzymać w napięciu, nudziło mnie, męczyło i tylko zerkałam, ile jeszcze zostało do końca. Polecam osobom, które szukają czegoś nowego w gatunku thrillerów i nie boją się wyzwań.

"Ten thriller zaczyna się tam, gdzie inne się kończą" Zastanawiacie się czasami, jak potoczyły się losy, uratowanych z opresji bohaterów? Ja tak i przyznaję, że właśnie to skłoniło mnie do sięgnięcia po "Ukochane dziecko" Romy Hausmann. Cała historia zaczyna się, gdy Lena ratuje siebie i dwójkę dzieci z rąk porywacza, który zamknął ich w szałasie w środku lasu. Szybko okazuje się, że ucieczka, to dopiero początek horroru. "Ukochane dziecko" to jedna z tych książek, które wciągają od pierwszych stron, a zaciekawienie lekturą wzrasta z każdym przeczytanym rozdziałem. Hausmann nie oszczędza czytelnika i od samego początku wrzuca go w wir wydarzeń. Świetnie buduje napięcie i gra na emocjach, pokazując jakiego koszmaru doświadczają zamknięte w szałasie dzieci. Każdy aspekt ich życia podlega kontroli. Codzienność to rygorystyczne zasady, których złamanie kończy się karą. Autorka duży nacisk położyła na kreację bohaterów, szczególnie ich psychikę. A rozdziały pisane z perspektywy kilku osób, pozwalają lepiej ich poznać i naprawdę zaangażować się w opowiadaną przez Autorkę historię. Duże wrażenie zrobiła na mnie kreacja trzynastoletniej Hanny. Cały jej świat to odizolowany od świata szałas, nie znała innego życia. Nie potrafiła odróżnić dobra od zła, a jej specyficzne zachowanie było bardzo dziwne. "Ukochane dziecko" to zgrabnie napisany thriller, który nie raz was zaskoczy i przyprawi o gęsią skórkę. Jeżeli szukacie mrocznej historii, która przez swój niepokojący i klaustrofobiczny klimat, będzie trzymała was w napięciu do ostatniej strony, to powinniście sięgnąć po tę książkę. Polecam!

Widząc zapowiedź Wydawnictwa nie spodziewałam się książki, która wywarła na mnie takie wrażenie. Dodatkowo uwielbiam jak do papierowej książki dostępne są wersje elektroniczne, czyli ebook i audiobook, bo dzięki temu wiem, że w każdej sytuacji mogę szybo dowiedzieć się co książka kryje w sobie. To co odkryłam nijak się ma do tego jaki mam teraz mętlik w głowie. Produkcja audiobooka wzbogacona jest elementami grozy w wersji melodii w tle co potęguje wrażenia level hard. Takiej jazdy jak tutaj to mam zdecydowanie za mało w innych książkach. Pozwólcie, że przybliżę wam kilka takich super momentów. Między innymi, ile to razy wyobrażałeś/łaś sobie, że ktoś ciebie zamyka w lesie, gdzie ni widu, ni słychu innych osób, cywilizacji? Ja za każdym razem jak jestem w lesie to najgorszym koszmarem byłoby dla mnie mieszkanie w takiej głuszy i być odciętym od cywilizacji i tu wracamy do książki, ponieważ ten domek z okładki jest miejscem, w którym mogłabyś doświadczyć najgorszych koszmarów, a to za sprawą jednego psychicznego człowieka który nie powinien się urodzić. Kolejnym takim obrazem, który mnie trochę dał do myślenia to dzieci i to wszystko co każdy rodzić przedstawia im od maleńkości. Jaki dom mu pokażesz, w jakiej okolicy znajdzie się zależy wyłącznie od nas rodziców, a na dowód poznasz dwoje dzieci (rodzeństwo) dla których całym światem jest szałas. Wszystko co istnieje poza nim jest dla nich abstrakcją. W momencie, w którym nie mogłam przeczytać wersji papierowej sięgałam po audiobooka i to wielki sukces, bo dzięki niemu ciarki miałam na plecach, a melodia będzie mi się śniła po nocach. Pytanie do was! Czy można kogoś zmusić do miłości? Czy można nauczyć obcą osobę, żeby była kimś kogo mamy w głowie, kogo kochaliśmy? Pamiętaj, że wychodząc z domu nigdy nie wiesz, gdzie możesz się obudzić następnego dnia a co, jeśli to będzie szałas w samym środku ciemnego lasu, a tobie przygląda się dwójka małych dzieci którzy mówią do ciebie mamo!! Gratuluje autorce wykreowania postaci jaką jest Hannah i to jak bardzo potrafi spowodować, że na głowie włosy stają dęba. Takie dziecko upiór, ale nic złego nie zrobiła tylko to jaka jest, jak mówi, co robi, itp. powoduje, że naprawdę można się bać. Lena, Hannah, Matthias to osoby bez których ta cała układanka nie miałaby miejsca. Kim jest Lena? To matka dziewczynki i chłopca którzy są wychowywani w szałasie. Żeby dowiedzieć się i zrozumieć, dlaczego Lena mieszka w szałasie musicie sięgnąć po tę książkę. Nie martwcie się nie ma tam mięsa, odrąbywania nóg czy coś w tym stylu, lecz spotkacie się z mnóstwem poplątanych ścieżek, które doprowadziły do tego (według mnie) przeklętego miejsca w lesie. Za swój egzemplarz dziękuję Wydawnictwu W.A.B. po przeczytaniu miło i satysfakcjonująco obyło odłożyć tę pozycje na półkę. Czekam na kolejne książki autorki.