Wpadka roku

Mówi się, że bycie babcią jest o wiele lepsze, niż bycie mamą. No bo wiecie, można dziecko rozpieszczać i się nie przejmować całym tym wychowaniem, które przypada w udziale rodzicom. Tatiana, główna bohaterka książki "Wpadka roku" dowiedziała się właśnie, że zostanie babcią; jej nastoletni syn spektakularnie wpadł z miłością swojego życia. Tatiana mogłaby się oburzyć, złorzeczyć na brak odpowiedzialności młodych, ale nie mogła. Bo sama wpadła i była w ciąży. *** Gabrielo, autorko moja droga, po przeczytaniu Twojej książki mogę powiedzieć tylko jedno: dziękuję Ci, że napisałaś książkę o zwykłej kobiecie. Takiej, która czasami nie wygląda, która nawet nie ma siły, żeby wyglądać, która ma dość, irytuje się, jest niepewna i przestraszona. Bo Tatiana jest tym, o czym często się milczy: spuchniętymi kostkami, wszechobecną złością, kiedy inni oczekują jedynie uśmiechu, niemocą i braniem na swoje barki większego ciężaru, niż da się unieść. *** Cała gorzka prawda otulona jest zabawnymi anegdotami, żartami i rodzinnym ciepłem (które niekiedy też ziębi). Drugie skrzypce w opowieści gra najlepsza przyjaciółka Tatiany, Daria, która jest na całkiem inny etapie życia; w głowach jej nie pieluchy i kaszki, ale kariera i miłość. I mimo tych różnic dogadują się wspaniale, co pokazuje, że prawdziwa przyjaźń łączy nawet tam, gdzie jest mnóstwo różnic. *** Posłowie książki było mi bardzo potrzebne na obecnym etapie życia. Myślę, że ta opowieść trafiła w moje ręce w odpowiednim czasie. I zostawiam was z tym zdaniem: "Cudnie jest wzlatywać do gwiazd. A nawet jeżeli się sparzysz, to opatrzysz rany." Gabrysiu, dziękuję.